از زندگانی ام گله دارد جوانی ام مثل اینکه.

چقدر از آن روزی که آخرین پست را اینجا نوشتم اتفاقات مختلف برایمان افتاده.

من کنکورم را دادم، نتایج کنکور آمد، مشهد رفتیم، انتخاب رشته کردم، مریض شدیم، زله امانم را برید و خیلی اتفاقات دیگر.

حالا بعد از درست 2 ماه تابستانه استراحت کردن وقت جنبیدن است، باید دست بجنبانم، سریع تر از قبل و با کیفیت تر.

راستی!

25 سالم شد، به سنی رسیدم که فکر میکردم نخواهم دیدش. روز تولدم افتاده بود در روز تولد امام هادی جان جان جان دلم و چه چیزی بهتر از این برای من؟ چه چیزی خوشحال کننده تر از این میتوانست باشد؟

روز خوبی شد، خداراشکر.

یا علی.